Jerzy Czosnowski, ur. 5 marca 1922 roku w Swarzędzu, a zmarły 6 czerwca 1976 roku w Poznaniu, to wybitny polski botanik, który zasłynął jako profesor zwyczajny. Jego wkład w rozwój nauk roślinnych jest nieoceniony, a jego prace miały znaczący wpływ na dziedzinę fizjologii roślin.
Profesor Czosnowski był kierownikiem Katedry i Zakładu Fizjologii Roślin na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie prowadził badania i zajęcia dydaktyczne, kształcąc kolejne pokolenia studentów w zakresie botaniki.
Życiorys
Jerzy Czosnowski rozpoczął swoją edukacyjną drogę w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. W wyniku wysiedlenia w 1940 roku, wspólnie z rodziną, przeniósł się do Krakowa. Tam uczestniczył w wykładach z botaniki na Tajnym Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie miał zaszczyt uczyć się pod okiem takich wybitnych postaci jak profesor Jadwiga Wołoszyńska i doktor Karol Starmach.
Od połowy 1944 roku znalazł swoje miejsce w Zakopanem. Tam, w oparciu o zasoby Muzeum Tatrzańskiego, prowadził badania nad glonami z Tatr. W 1945 roku pomyślnie zdał maturę na tajnych kompletach w Krakowie. Po zakończeniu wojny, powrócił do Poznania, gdzie wznowił studia biologiczne, będąc już studentem III roku. Poza tym objął stanowisko młodszego asystenta w Katedrze Botaniki Ogólnej, która była prowadzona przez profesora Adama Wodziczkę. Ukończył studia w 1947 roku, a jego dyplom magistra został przyznany na podstawie pracy, której tytuł to Materiały do flory wiciowców Polski; w rezultacie uzyskała ona nagrodę Ministerstwa Oświaty.
W następnym roku, Czosnowski spędził czas na stażu naukowym w Paryżu, w laboratorium pod kierunkiem profesora Rogera Gauthereta. To tam zdobył cenną wiedzę na temat in vitro hodowli tkanek roślinnych. W 1949 roku uzyskał stopień naukowy doktora, na podstawie pracy poświęconej charakterystyce fizjologicznej i anatomicznej trzech typów tkanek Vitis vinifera: normalnej oraz dwóch typów tumorów, gdzie hodowla również odbywała się in vitro.
W 1952 roku, Czosnowski objął stanowisko kierownika Katedry Botaniki Ogólnej Uniwersytetu Poznańskiego. Trzy lata później uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, przejmując jednocześnie kierownictwo Katedry i Zakładu Fizjologii Roślin. Na przełomie lat 50. i 60. odbywał staże naukowe w Stanach Zjednoczonych jako stypendysta fundacji Rockefellera, a także w Niemieckiej Republice Demokratycznej. W tym okresie, przez rok wykładał na uczelni w Oranie. W 1973 roku, osiągnął tytuł profesora zwyczajnego.
Był aktywnym członkiem różnych instytucji naukowych, w tym Komitetu Botanicznego Polskiej Akademii Nauk, Rady Naukowej Zakładu Genetyki PAN oraz Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Uhonorowano go także Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1973 roku oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej, przyznanym w 1955 roku.
Oceń: Jerzy Czosnowski