Paulina Wilkońska

---

Życiorys

Dzieciństwo Pauliny Wilkońskiej odbyło się w malowniczej miejscowości Siekierki koło Swarzędza. Swoją edukację kontynuowała w prestiżowej pensji w Poznaniu. W 1832 roku poślubiła Augusta Wilkońskiego. W latach 1840–1851 w Warszawie prowadziła salon literacki, który stał się ważnym miejscem spotkań osób związanych z takimi wydaniami jak „Biblioteka Warszawska” oraz „Przegląd Naukowy”, a także przedstawicieli Cyganerii Warszawskiej. Po wydaleniu z zaboru rosyjskiego w 1851 roku, osiedliła się w Wielkopolsce. Po stracie męża w 1852 roku, zaczęła utrzymywać się dzięki swojej twórczości literackiej.

Debiut autorki miał miejsce w 1841 roku, kiedy to opublikowała zbiór opowiadań pt. Wieś i miasto. Wilkońska stworzyła kilkadziesiąt powieści o zróżnicowanej tematyce społecznej i historycznej, w tym takie tytuły jak Wieś i miasto (1841) oraz Poranki i wieczory (1847). Jej teksty można było znaleźć w takich czasopismach jak „Pierwiosek” oraz „Zorza”. Była także autorką niezwykle cennych wspomnień, które zostały wydane przez Wiktora Gomulickiego: Moje wspomnienia o życiu towarzyskim w Warszawie (Poznań, 1871) oraz Moje wspomnienia o życiu towarzyskim na prowincji w Kongresówce (1875). W tych dziełach dokumentowała ono życie intelektualne i polityczne Warszawy w okresie od powstania listopadowego do styczniowego.

Władysław Syrokomla przyznał się, iż to Wilkońska była jego natchnieniem do stworzenia poematu Margier. Powieści Pauliny wpisują się w nurt literatury dydaktycznej, adresowanej przede wszystkim do kobiet. Idealnym archetypem bohaterek jej utworów są wzorowo wychowane Polki, które dozuwra w patriotycznych rodzinach i są gotowe ponieść wielkie poświęcenia dla swoich najbliższych. Czasami postacie te odzwierciedlają również osobiste doświadczenia Wilkońskiej, takie jak przykład Teresy Zawrzeckiej z powieści Dziedziczka Czarnolic.

---

Oceń: Paulina Wilkońska

---